درک بریس‌های خود-لیگاتور: یک گزینه ارتودنسی مدرن

بریس دندان دستگاه هایی هستند که برای اصلاح دندان های ناهموار یا مشکلات فک مورد استفاده قرار می گیرند. در حالی که بریس های سنتی به نوارهای لاستیکی برای حفظ سیم ها متکی هستند،بریس های خودبسته دارای مکانیسم نوآورانه کلیپ ساخته شده در براکت ها هستند.

نحوه کار بریس های خودبند

بریس ها شامل براکت هایی هستند که به دندان ها متصل می شوند و سیم فلزی (arcwire) که حرکت دندان را هدایت می کند. بریس های سنتی نیاز به سفت کردن دوره ای از رباط های لاستیکی دارند.در حالی که بریس های خودبند کننده از یک درب کشویی یا کلیپ در داخل براکت برای نگه داشتن سیم استفاده می کنند، کاهش اصطکاک.

تفاوت های کلیدی با براکت های سنتیs

بدون رباط کشش:بریس های خود پیوند دهنده نیاز به باند لاستیکی را از بین می برند و به طور بالقوه باعث کاهش انباشت پلاک می شوند.

فرکانس تنظیم:در حالی که هر دو نوع نیاز به مراجعه دوره ای به ارتودنسی دارند، سیستم های خود پیوند ممکن است برای تنظیمات سریعتر امکان پذیر باشد.

انواع براکت ها:برخی از براکت های خود متصل به طور فعال سیم را درگیر می کنند (فعال) ، در حالی که برخی دیگر به طور منفعلانه آن را هدایت می کنند (منفعل).

مزایای بالقوه

تراز اولي سريع تر:برخی مطالعات نشان می دهد که حرکت سریع تر دندان در مراحل اولیه.

نگهداری ساده تر:استفاده از مواد کمتری می تواند بهداشت دهان را ساده کند.

راحت بودن:احتمالاً به خاطر کاهش اصطکاک، ناراحتی کمتری ایجاد می کند.

اثربخشی و ملاحظات

تحقیقات نشان می دهد که مدت درمان کلی در مقایسه با بریس های سنتی مشابه است، اگرچه تراز اولیه ممکن است سریعتر پیشرفت کند. ثبات طولانی مدت بین هر دو سیستم قابل مقایسه است.

مشکلات احتمالی

دوام براکت:مکانیسم کلیپ ممکن است با گذشت زمان سفت شود.

هزینه:معمولاً گران تر از براکت های معمولی است.

نه به طور کلی سریعتر:کل زمان درمان به موارد فردی بستگی دارد.